20 april is het zo ver. Dan ga ik met mijn ouders en zusje naar ons geboorteland Brazilië tot 5 mei. Ik heb besloten omdat mijn biologische ouders te gaan zoeken. Ik ben geboren in Fortaleza, dat is in het noorden van Brazilië. Dit is echt een grtoe stap maar zeker weten de moeite waard. Ik ben ontzettend bang voor de feiten en vind het ook doodeng maar sta er 100% achter.
In 2009 vertelden mijn ouders dat we in april 2010 naar Brazilië gaan op vakantie. In eerste instantie dacht ik gewoon op vakantie, het land bekijken waar ik geboren ben en verder niet.
Totdat mijn vader met de vraag kwam of ik ook mijn biologische ouders zou willen gaan zoeken.
Hier had ik totaal niet over nagedacht en zei ook direct nee.
Maar mijn moeder zei dat ik dit even moest laten bezinken en geen overhaaste beslissingen moest nemen. Dus na lang nagedacht te hebben heb ik besloten om het toch maar te doen.16 januari kwamen ze met het nieuws dat ze naam van mijn moeder al bekend was. Mijn vader had mijn dossier opgestuurd met alle gegevens. Via vrienden in Brazilië zouden we een poging doen en als dat niet lukte dan maar via een andere weg. ze heet Maria Lopez. Ze heeft nog meer namen maar dat heb ik niet allemaal onthouden.23 maart belde mijn moeder om 8 uur 's morgen dolenthousiast. Ze had een brief ontvangen uit Brazilië met goed nieuws. Ze hebben mijn biologische moeder gevonden! Goh, daar schrok ik toch wel even van! Het kwam nu wel erg dichtbij!
Maar ik was echt zoo blij, keek nu nog meer uit naar mijn reis. Een vriendin van mijn ouders is naar de maatschappelijk werkster in Ocara gegaan met mijn dossier en via adresgegevens zijn ze er achter gekomen waar ze woont en of ze nog leeft. Ze woont in Quixeramobin dat is ongeveer 120 km van Ocara af en 150 km van Fortaleza.
De biologische moeder van mijn zusje is nog niet gevonden, helaas. Dat komt omdat zij niet meer op hetzelfde adres woont dat op de documenten staat.
Helaas kan Thiadrik deze ervaring niet met mij delen omdat hij niet mee kan vanwege zijn werk. Het is dan de drukste periode van het jaar en ze kunnen hem niet missen. Jammer, maar zeer begrijpelijk! Maar we zullen veel bellen via Skype en dan is hij er toch een beetje bij.
Ik hou jullie op de hoogte via deze blog, dat is makkelijker aangezien ik daar maar heel kort op internet kan.
Beijos Esther
